سرمایه، مهرزاد غنی پور: در شرایطی که سه میلیون کودک ایرانی در فقر مطلق به سر می برند و بیش از پنج میلیون از این کودکان زندگی خود را در فقر نسبی می گذرانند اما این بخش از جامعه که 32 درصد جمعیت کشور را تشکیل می دهند، امکانی ندارند تا مطالبات خود و نابرابری هایی را که در حوزه آموزش، بهداشت و... تجربه می کنند بیان کنند. به همین خاطر انجمن حمایت از حقوق کودکان ضمن انتشار بیانیه ای، خواسته های کودکان از رئیس جمهور آینده را مطرح کرد.این بیانیه روز گذشته در محل این انجمن قرائت شد و اعضای هیات مدیره این انجمن به بررسی وضعیت کنونی کودکان در ایران و خواسته های آنان پرداختند. در ابتدا لیلا ارشد عضو هیات مدیره انجمن به بررسی وضعیت کودک آزاری در ایران پرداخته و می گوید: «در کشور ما کودک آزاری بیشتر از جنبه کودک آزاری جسمی، جنسی، عاطفی و غفلت مورد توجه قرار می گیرد در حالی که دو مقوله کودک آزاری به واسطه بهره کشی اقتصادی از کودکان و بدرفتاری آموزشی نادیده گرفته شده است. در حالی که سوءاستفاده والدین یا مراقبان کودک در بهره کشی اقتصادی از کودکان و فشاری که نظام آموزشی از طریق شیوه تدریس، محتوای کتاب ها، ایجاد رقابت های شدید و تاکید بر یادگیری از طریق از بîر کردن دروس وارد می کنند، همه اینها اشکالی از کودک آزاری است.» ارشد سپس به آمارهای کودک آزاری در ایران اشاره کرده و می گوید: «از هشت هزار مورد خشونتی که علیه کودکان اعمال می شود، هزار مورد مربوط به کودک آزاری های سختی می شود که آسیب های جدی برای کودکان ایجاد کرده است. از سوی دیگر 90 درصد از کودک آزاری ها در محیط خانه انجام می شود و بیش از 50 درصد کودکان توسط اعضای خانواده یا صاحبان کار مورد سوءاستفاده جنسی قرار می گیرند.» این مددکار اجتماعی در ادامه می گوید: «در سال 75، 10 درصد جمعیت 10 تا 18 ساله کشور مشغول به کار بوده اند اما این رقم در سال 85، به 13 درصد افزایش یافته است.»

به گفته ارشد پژوهشی که روی دو هزار نوجوان تهرانی انجام شده، نشان داده
62 درصد از این نوجوانان مورد کودک آزاری از نوع بی توجهی قرار گرفته اند.
ارشد می گوید: «افزایش افسردگی در بین نوجوانان بی ارتباط با این کودک آزاری ها نیست و این در حالی است که تعریف مشخصی از تادیب و تنبیه و نحوه انجام و شدت آن در قوانین نداریم.»
او که معتقد است بدون داشتن یک برنامه همه جانبه در پیشگیری از کودک آزاری موفقیتی به دست نمی آید، می گوید: «در سال 81 با تلاش فعالان حقوق کودک و موافقت شورای نگهبان بالاخره کودک آزاری جرم عمومی شناخته شد به طوری که این جرم دیگر نیازی به شاکی خصوصی ندارد و اگر کسی در جریان کودک آزاری قرار گیرد باید آن را اطلاع دهد وگرنه به زندان و پرداخت جریمه نقدی محکوم خواهد شد.»
او این گام را گام بزرگی دانسته و می گوید: «اما پدر مبرا شد و براساس ماده 220 قانون مجازات اسلامی حتی اگر پدر یا جد پدری فرزند خود را بکشد قصاص نمی شود.
این در حالی است که خشونت می تواند از نسلی به نسل بعد منتقل شود و رفتار خشونت آمیز با همانندسازی در نسل بعد تکرار شود.»
شیوا دولت آبادی جامعه شناس و استاد دانشگاه علامه نیز از دیگر سخنرانان این نشست بود. دولت آبادی کودک آزاری را به معنای پایمال شدن تمام حقوق کودکان دانسته و می گوید: «کودک آزاری معنایی گسترده دارد و کودکی که از امکانات آموزشی کمی برخوردار است و استعدادهایش هدر می رود نیز مورد کودک آزاری قرار گرفته است.»
او به طرح انتظارات از سیستم آموزش و پرورش پرداخته و می گوید: «نظام آموزش و پرورش کنونی ناکارآمد و در آن اندیشیدن تعطیل است. در حال حاضر آنچه در سیستم آموزش و پرورش کشور ما ارائه می شود بازتولید گفت وگوهای فلسفی است که بسیار دهن پرکن است اما در عمل محصول نیکویی بیرون نمی دهد و کودکان در این سیستم تفکر انتقادی را یاد نمی گیرند.»
دولت آبادی در ادامه می گوید: «در دنیا همیشه معلم پیشتاز فکر است اما معلمان در کشور ما زیاده از حد متعهد انتخاب می شوند، بنابراین خلاق نبوده و نمی توانند تفکر خلاق را منتقل کنند.»
به گفته دولت آبادی سیستم آموزش و پرورش فعلی خلاقیت و تفکر انتقادی را سرکوب می کند.
133 کودک ایرانی در معرض اعدام
در این نشست ثریا عزیزپناه عضو دیگر انجمن حمایت از حقوق کودکان با اشاره به آمار کودکان در معرض اعدام در تهران و شهرستان ها می گوید: «در حال حاضر حدود 123 تا 133 کودک در معرض اعدام داریم بنابراین باید فکری جدی برای تغییر قوانین به نفع کودکان شود.»
او می گوید: «چهارشنبه اول هر ماه تک تک ما از خودمان می پرسیم آیا در بین کسانی که این بار قرار است اعدام شوند، باز هم کودکی هست یا نه.»
عزیزپناه می گوید: «انجمن هر بار به رئیس قوه قضائیه نامه می نویسد و این بالاترین مرجع قضایی بارها حکم توقف اعدام می دهد اما در شهرستان ها که از دسترس خارجند بارها شاهد اعدام کودکان بوده ایم.»او می گوید: «قوانین ایران کودک را به عنوان شهروند صاحب حق به رسمیت نمی شناسد و در قوانین ایران به کودک همواره به عنوان شی ء متعلق به پدر و خاندان پدری نگاه می شود.
به همین خاطر هم اگر پدر و جد پدری مرتکب قتل عمد کودک خود شوند، از قصاص معاف هستند. در حالی که نباید قوانین این اجازه را به پدر بدهد که با کوچک ترین خشم کودک را از بین ببرد و کسی هم نتواند عارض او شود.»
به گفته عزیزپناه با توجه به اینکه
32 درصد جمعیت کشور زیر 18 سال سن دارند، لزوم بازنگری در قوانین احساس می شود.جاوید سبحانی دیگر عضو انجمن نیز با اشاره به مساله فقر کودکان می گوید: «براساس آمارهای رسمی
9 میلیون نفر زیر خط فقر مطلق به سر می برند و از آنجا که 32 درصد جمعیت کشور را کودکان زیر 18 سال تشکیل می دهند، بنابراین سه میلیون کودک ایرانی زیرخط فقر زندگی می کنند. از سوی دیگر 16 میلیون نفر از جمعیت کشور نیز در فقر نسبی به سر می برند بنابراین بیش از پنج میلیون در فقر نسبی به سر می برند.»
سبحانی در ادامه می گوید: «در کشورهای دیگر دنیا زمانی که آمار بیکاری در جامعه افزایش پیدا می کند تقاضا برای کار کودکان در حاشیه قرار می گیرد اما در کشور ما قضیه برعکس است.
براساس سرشماری سال 85، در حال حاضر یک و نیم میلیون کودک کار داریم، به طوری که حتی در سرشماری رسمی کشور به طور مشخص از اشتغال کودکان 10 تا 14 و 14 تا 19 سال اسم برده شده است.»
او با اشاره به اینکه «31 درصد کودکان در معرض سوءتغذیه شدید قرار دارند»، می گوید: «وضعیت اقتصادی، اجتماعی کودکان در ایران در حال حاضر بسیار نگران کننده است.»
55 درصد کودک آزاری ها توسط پدر
براساس گزارش اردیبهشت ماه انجمن حمایت از حقوق کودکان در این ماه
22 کودک آزاری به دفتر انجمن گزارش شده که از این تعداد، چهار درصد در مورد دختران و 54 درصد در مورد پسران اتفاق افتاده است. 55 درصد آزارها توسط پدران، 29 درصد توسط مادران، 3 درصد توسط نامادری، 4 درصد توسط مسوولان و معلمان مدارس، 3 درصد توسط ناپدری، 4 درصد توسط دوستان و 2 درصد توسط برخی شاغلان ارگان های دولتی اتفاق افتاده است.نوع آزارها نیز 45 درصد جسمی، 63 درصد عاطفی، 72 درصد غفلت، 14 درصد جنسی، 31 درصد آموزشی و 5 درصد بهره کشی بوده است.