مغولها در گرمای تابستان چند سنگ را به نشانه و نیت خواستن بارش در آب گودال و چشمهای میاندازند و بر این باورند که با این کار باران یا برف خواهد بارید. از مطالعه اساطیر و آیینها، مناسک و رسوم مختلف مردم در سراسر جهان برمیآید که آب همواره به عنوان «بن مایه آفرینش» و بارور کننده و زاینده مورد تقدیس و ستایش بوده است و همواره برای آن سرشتی جادویی قایل بودهاند. |