تبخال تناسلی یک بیماری منتقل‌شونده از راه جنسی است که باعث زخم‌های کوچک دردناک در ناحیه تناسلی می‌شود. این علایم ممکن است با تب، خارش، سوزش و اشکال در ادرار کردن همراه شود. اما بسیاری زنانی که به این بیماری مبتلا هستند، متوجه آن نمی‌شوند زیرا یا تنها علایمی خفیف و موردی دارند، یا اصلا علامتی ندارند. ابتلا به تبخال تناسلی در زنان همچنین ممکن است با التهاب واژن، عفونت مجاری ادراری، یا حتی همورویید (بواسیر) اشتباه شود....

برای تبخال تناسلی علاجی وجودی ندارد اما با استفاده از داروها و تغییرات سبک زندگی می‌توان علایم بیماری را کنترل کرد و شیوع بیماری را کاهش داد. مشاوره نیز به دلایل متعدد اهمیت دارد. تبخال تناسلی از راه آمیزش جنسی منتقل می‌شود و نمی‌توان آن را ریشه‌کن کرد. تشخیص تبخال تناسلی ممکن است باعث ناراحتی روانی شود و احساسات انزواجویی، گناه، یا خشم را در فرد برانگیزد. بیماران همچنین نیاز به کمک مداوم در مورد جنبه‌های جسمی ابتلا به تبخال تناسلی و اطلاعاتی در مورد پیشگیری از انتقال آن دارند.

تبخال تناسلی چیست؟

اغلب موارد تبخال تناسلی ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2 و برخی موارد ناشی از ویروس هرپس سیمپلکس نوع یک است که باعث تبخال معمولی هم می‌شود. این ویروس‌ها پس از ورود به بدن درون دستگاه عصبی مخفی می‌شوند. این ویروس در زنان در اعصاب نزدیک ورودی دستگاه تناسلی خارجی جایگزین می‌شود. بعدها در زمانی ویروس دوباره فعال می‌شود و باعث عود کردن علایم می‌شود. گر چه دقیقا معلوم نیست که چه عواملی عود ویروس را باعث می‌شود اما عود ویروس با عوامل متعددی از جمله قاعدگی، خستگی، استرس، بیماری و قرارگیری در معرض نور خورشید ارتباط دارد.

تبخال تناسلی در میان زنان بسیار شایع است. بسیاری از زنانی که به این ویروس آلوده می‌شوند، متوجه این بیماری نمی‌شوند، مگر اینکه سال‌ها بعد برای آن مورد آزمایش قرار گیرند یا در مورد علایم پنهانی آن آگاهی کسب کنند.

انتقال و پیشگیری

ویروس تبخال از راه آمیزش جنسی منتقل می‌شود. این انتقال ممکن است هم در هنگام ظهور زخم‌های فعال و هم در هنگامی که هیچ علامتی وجود ندارد، رخ دهد. بهترین راه برای جلوگیری صحبت کردن با شریک جنسی در مورد آن، اجتناب از آمیزش جنسی هنگام فعال بودن بیماری و استفاده از کاندوم است. داروهای ضدویروسی نیز می‌توانند میزان ریزش ویروس را کاهش دهند و احتمال انتقال آن را پایین بیاورند اما نمی‌توانند به طور کامل از آن جلوگیری کنند.

سیر تبخال تناسلی

پس از قرارگیری در معرض ویروس هرپس سیمپلکس، علایم ممکن است در طول 2 تا 12 روز ظاهر شود. برخی از افراد دچار علایم عفونت ویروسی مانند درد عضلانی، تب، و سردرد می‌شوند. تا نیمی از افراد دچار این ویروس، ممکن است دوره‌ای از علایم پیش‌درآمد را تجربه کنند. این علایم ممکن است شامل سوزن‌سوزن شدن ناحیه تناسلی خارجی یا درد تیرکشنده در باسن، ران و لگن باشد. ممکن است فرد پس از عفونت با ویروس، هیچ علامتی را نشان ندهد. در برخی از موارد اولین نشانه‌های بیماری ممکن است سال‌ها پس از ابتلای اولیه ظهور کند.

ظهور بیماری معمولا با التهاب و به دنبال آن بروز خوشه کوچکی از تاول‌ها همراه است که پس از چند روز پاره می‌شوند و ترشحات آنها بیرون می‌ریزد و زخم‌های اغلب دردناکی را به جای می‌گذارد که کبره می‌بندند و نهایتا بهبود پیدا می‌کنند. سایر علایم احتمالی شامل تب، سردرد، اشکال در ادرارکردن و بزرگی گره‌های لنفاوی در کشاله ران است. برخی از زنان دچار تحریک دستگاه تناسلی خارجی یا ایجاد شقاق در آن می‌شوند. اولین ظهور بیماری که اغلب شدیدترین آن است، معمولا در طول سه هفته بهبود پیدا می‌کند. در طول زمان، عودهای بیماری با فواصل بیشتر، مدت کوتاه تر و شدت کمتری رخ می‌دهند. تبخال تناسلی که به‌وسیله ویروس هرپس سیمپلکس 2 ایجاد می‌شود، بیشتر از موارد ناشی از ویروس نوع یک عود می‌کند.

تبخال تناسلی و بارداری

تبخال تناسلی به خصوص در زنان باردار خطرناک است زیرا ممکن است در حین زایمان عفونت را به نوزادشان منتقل کنند. عفونت هرپس سیمپلکس نوع 2 می‌تواند به معلولیت‌های شدید و حتی مرگ نوزاد ختم شود. بیشترین خطر در صورتی است که مادر در حول و حوش زایمان دچار اولین ظهور تبخال تناسلی شود. در این موارد انجام سزارین خطر ابتلای نوزاد را کاهش می‌دهد اما این عمل تنها در صورتی توصیه می‌شود که مادر در حین زایمان زخم‌های باز داشته باشد. پزشکان معمولا توصیه می‌کنند زنان بارداری که دچار تبخال تناسلی عودکننده هستند، با نزدیک شدن به زمان زایمان از داروهای ضدویروسی استفاده کنند تا از ظهور بیماری جلوگیری شود.